atleta

Skrajem plaży od strony Dębek jechał zardzewiały, chrzęszczący pojazd, będący czymś pośrednim między traktorem a dźwigiem, z dwoma nadnaturalnej wielkości długowłosymi atletami w łachmanach, uzbrojonymi w potężne strzelby.

źródło: NKJP: Joanna Rudniańska: Miejsca, 1999

Ewelina słyszała jego tubalny głos i wyobraziła sobie, że to jakiś atleta nie mieszczący się za biurkiem, tymczasem zobaczyła małego człowieczka o okrągłej główce i małych rączkach, w których ledwo mieściła się słuchawka.

źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: zdrada, 1991

Nie mogła się opędzić od natrętnych zalotników. Ledwie tylko przekroczyła bramę i znalazła się na ulicy, oni już byli przy niej. Wśród jej wielbicieli wyróżniali się piaskarze, muskularni atleci, którzy wygarniali piach z dna Wisły.

źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Powidoki, 2010