-
1.
filoz. pogląd filozoficzny, zgodnie z którym rzeczywistość jest pozbawiona logiki i sensu -
Ms. lp wymawiany: [absurdyźmie] lub [absurdyzmie].
-
[absurdysm] lub [absurdyzm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
Filozoficzny absurdyzm zawiera jakiś rodzaj logicznego szantażu [...].
źródło: Tadeusz Płużański: Paradoks w nowożytnej filozofii chrześcijańskiej, 1970 (books.google.pl)
Poszukiwanie sensu i przeciwdziałanie filozofii stylowego bezsensu, przyjmowanej bez uzasadnień przez piewców absurdyzmu, staje się [...] dla naszego gatunku zadaniem równie ważnym jak przeciwdziałanie kataklizmom niosącym zagrożenie dla bytu ludzkości.
źródło: Józef Życiński: Trzy kultury: nauki przyrodnicze, humanistyka i myśl chrześcijańska, 1990 (books.google.pl)
Obarczanie odpowiedzialnością za filozoficzny absurdyzm współczesnego ateistycznego egzystencjalizmu okazuje się bezpodstawne.
źródło: Studia Filozoficzne, 1971 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. absurdyzm
absurdyzmy
D. absurdyzmu
absurdyzmów
C. absurdyzmowi
absurdyzmom
B. absurdyzm
absurdyzmy
N. absurdyzmem
absurdyzmami
Ms. absurdyzmie
absurdyzmach
W. absurdyzmie
absurdyzmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. absurdism
niem. Absurdismus
ros. absurdízm