pasjans

Starsi państwo kładli czasem pasjanse, ale oboje tracili cierpliwość, kiedy po kilkakrotnym rozłożeniu karty nie wychodziły.

źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997

Nasze gwiazdy nie wierzą w przyszłość wyzierającą zza talii kart, ale to nie znaczy, że czasami nie stawiają sobie pasjansa.

źródło: NKJP: Agnieszka Czasnojć: Szare komórki w akcji, Gazeta Poznańska, 2006-10-20

Damom nie wypadało przesiadywać przy takich stolikach gry. Za to oddawały się innej karcianej namiętności - pasjansom. Układały je zwłaszcza starsze panie, mniej ruchliwe i rzadziej wychodzące z domu, ale potrafiące wykazać iście młodzieńczą błyskotliwość, kiedy ktoś uczył je nowego wariantu rozkładania kart.

źródło: NKJP: Irena Domańska-Kubiak: Zakątek pamięci: życie w XIX-wiecznych dworkach kresowych, 2004

- Wiktor macha ręką i pochyla się nad układanym pasjansem. - Walet na damę, dama na króla, król na asa... - szepcze, a jego niski głos odbija się od szafek i z drżeniem wraca do mnie.

źródło: NKJP: Małogata Saramonowicz, Lustra, 1999

Mogłabym oczywiście siedzieć i wpatrywać się w ścianę albo grać na komputerze w pasjansa [...].

źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia głupców, 2009