-
3.
gra polegająca na tym, że jedna osoba odgaduje jakieś słowo, proponując kolejne jego litery, a w wypadku każdego błędu partner stopniowo dorysowuje kreski na schematycznym obrazku ludzika wiszącego na szubienicy; celem jest odgadniecie wyrazu, zanim cały rysunek zostanie narysowany -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
gry i zabawy -
synonimy: wisielec
-
Jak kiedyś w podstawówce graliśmy w szubienicę, to gostek wymyślił jakieś hasło i jak ktoś zgadł to powiedział: „no kur*a, wreszcie ktoś zgadł”
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. szubienica
szubienice
D. szubienicy
szubienic
C. szubienicy
szubienicom
B. szubienicę
szubienice
N. szubienicą
szubienicami
Ms. szubienicy
szubienicach
W. szubienico
szubienice
Inne uwagi
Zwykle lp
-
psł. *šibenica
Rzeczownik z przyrostkiem -ica od pierwotnego imiesłowu *šibenъ (*šubenъ?), stanowiącego derywat od czasownika z rdzeniem *šib- (pokrewnego *chyb-) 'smagać; bić; kołysać się, chwiać się', z nie do końca wyraźną semantyczną motywacją. Przypuszcza się, że początkowo wyraz mógł oznaczać 'miejsce wykonywania kary chłosty' > 'miejsce kaźni' (Bor). Ze względu na specyfikę wykonywania powieszeń, cechy materiału, z którego wykonany był prototyp urządzenia (sprężystość i elastyczność) oraz możliwość zestawienia wyrazu z psł. rzeczownikiem *šiba 'sprężysta, łatwo odginająca się gałąź', istnieją przesłanki do rekonstrukcji znaczenia 'urządzenie, którego giętkie ramię (z gałęzi), wracało po uwolnieniu do wyjściowej pozycji, unosząc zawieszony ładunek'. O szczegółach i próbie objaśnienia nieregularnego w stosunku do innosłowiańskich kontynuantów wokalizmu -u- w wyrazie polskim ("paradygmat alternacyjny o postaci *šibti *šubetь") - zob. Babik 62-3.