-
1.
książk. mężczyzna pozbawiony zasad moralnych i zdolny do szkodzenia innym przez co, zdaniem mówiącego, wart jest kary śmierci na szubienicy -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- Nie boję się wojowania! A ty, Willy, miły tryku, nie napędzaj mi stracha daremnie. - Głupiś, John! Ja ci daremnie stracha nie napędzam... Nasz stary - co za łotr i szubienicznik! Takiej kanalii kapitana nie ma na całym Morzu Karaibskim! Życie na naszym pudle to piekło, trudno wytrzymać! - A ty wytrzymujesz? Inni wytrzymują?
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954
Czemu Polacy mają na siebie brać odium komunizmu? Zbiorowo udawać, że gdzieś, jakiś szubienicznik dopuszczony do władzy przez sowieckiego zaborcę, nie pomordował niewinnych cywili?
źródło: NKJP: Internet
Zainteresowała się sprawą niejakiego Piotra F., który w 1971 roku zamordował starą kobietę, ale wyszedł na przepustkę w 1979 roku, co się rzadko zdarza takim szubienicznikom skazanym prawie na dożywocie. Przepustka zakończyła się wyjazdem delikwenta w czasie obowiązywania surowych praw stanu wojennego za granicę.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. szubienicznik
szubienicznicy
ndepr szubieniczniki
depr D. szubienicznika
szubieniczników
C. szubienicznikowi
szubienicznikom
B. szubienicznika
szubieniczników
N. szubienicznikiem
szubienicznikami
Ms. szubieniczniku
szubienicznikach
W. szubieniczniku
szubienicznicy
ndepr szubieniczniki
depr -
Zob. szubienica