-
1.
osoba, która nie ma chęci do działania i trwanie w bezczynności sprawia jej przyjemność -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
- skończony, straszny, totalny, wielki; zwykły; zdolny leń; leń patentowany, śmierdzący
- leń i nierób, leń i obibok; nieuk i leń
-
Nie da się wprowadzić równości. Bo to byłoby nieuczciwe. Jeden pracuje więcej, jest zdolniejszy, więcej z siebie daje. Miałby mieć to samo co leń, któremu się nic nie chce?
źródło: NKJP: Jarosław Rybak: Parafia nie sklep, Trybuna Śląska, 2002-09-27
Zawsze znajdzie jakąś wymówkę: że na czarno, to ryzyko; że do legalnej roboty, to chłopa w jego wieku nie wezmą, więc nawet już nie chce próbować. To typ takiego zrezygnowanego lenia.
źródło: NKJP: (m): Marzenia kontra rzeczywistość, Gazeta Krakowska, 2007-02-09
[...] dopiero teraz zobaczyłem, jak dziennikarze pracują w Sejmie. Przesiadują całymi godzinami w jego gmachu, najwidoczniej się nudząc, palą, piją kawę, rozmawiają, a gdy zobaczą jakiegoś polityka, zadają mu kilka pytań i robią mnóstwo zdjęć. Mam wrażenie, że są strasznymi leniami.
źródło: NKJP: Włodzimierz Knap: Korzenie abecadła, Dziennik Polski, 2005-10-31
Tylko na własne życzenie nie zrobiła światowej kariery. Nie chciała się uczyć obcych tekstów. Potworny z niej leń – śmieje się Włodzimierz Korcz.
źródło: Internet: uwaga.tvn.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. leń
lenie
ndepr lenie
depr D. lenia
leni
leniów
C. leniowi
leniom
B. lenia
leni
leniów
N. leniem
leniami
Ms. leniu
leniach
W. leniu
lenie
ndepr lenie
depr Inne uwagi
Form D lmn i B lmn leniów używa się tylko w odniesieniu do mężczyzn.
-
Od st.pol. leny 'leniwy, gnuśny, ociągający się' z przyrostkiem *-jь urzeczownikowiającym przymiotnik (Bor). Por. leniwy