męski

Spory udział w tworzeniu nazw czynności i stanów ma także derywacja paradygmatyczna, która transponuje znaczenie podstawowych czasowników do pochodnych rzeczowników, włączając je w paradygmat męski lub żeński [...].

źródło: NKJP: Maciej Mączyński: Wykorzystanie analizy słowotwórczej w badaniach językowego obrazu świata, Studia Paedagogica I, 2008

Aby dowiedzieć się, dlaczego piesi to nie forma wyrazu pies, musi on poznać przede wszystkim zasady podziału rzeczowników na kategorie rodzajowe. Tych jest - jak wiadomo - pięć: trzy w liczbie pojedynczej (męska, żeńska, nijaka) i dwie w liczbie mnogiej (męskoosobowa i niemęskoosobowa).

źródło: NKJP: Katarzyna Mosiołek-Kłosińska: Poproszę pasztet z babuni, Wiedza i Życie, 1997

Najczęściej wykorzystywanymi formantami tworzącymi hipokorystyka były sufiksy -ek, w formach męskich [...].

źródło: NKJP: Beata Burska-Ratajczyk: Tekst folklorystyczny w kulturze massmedialnej, 1999

Wśród tych ostatnich - wyłącznie wyrazy zakończone na spółgłoskę miękką lub stwardniałą (funkcjonalnie miękką), por.: ta część, wieś, skroń, więź, noc, mysz. Zewnętrznie są one jednak nie do odróżnienia od męskich rzeczowników miękkotematowych, jak gość, koleś, więzień, koc, kosz.

źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996