monoteizm
-
filoz. rel. forma religii uznająca istnienie jedynego Boga
-
Ms. lp wymawiany: [monoteiźmie] lub [monoteizmie].
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary -
synonimy: jedynobóstwo
antonimy: politeizm
-
- monoteizm chrześcijański
-
Chrześcijański monoteizm, wiara w jednego jedynego Boga, Stwórcę i Sędziego całego stworzenia, widzialnego i niewidzialnego, wykluczała możliwość stawiania zmarłych na tym samym poziomie i otaczania ich czcią boską.
źródło: NKJP: Zdzisław Józef Kijas: Niebo w domu Ojca, czyściec dla kogo, piekło w oddaleniu, 2010
Z punktu widzenia monoteizmu nikt bowiem nie może rościć sobie prawa do twierdzenia, że jego pojęcie Boga jest jedynie słuszne, i z tego względu potępiać tych, którzy żywią inne poglądy.
źródło: NKJP: Jerzy Prokopiuk: Dusza ludzka - oś świata, 2007
Nie ma mowy o wyjątkowym statusie Jerozolimy jako świętego miasta trzech monoteizmów ani o zaspokojeniu narodowych aspiracji Palestyńczyków, które Watykan w zasadzie popiera.
źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Krzyż papieża, Polityka, 2002-04-13
Z tradycji biblijnej można wywnioskować, że Abraham stał się wyznawcą monoteizmu.
źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. monoteizm
monoteizmy
D. monoteizmu
monoteizmów
C. monoteizmowi
monoteizmom
B. monoteizm
monoteizmy
N. monoteizmem
monoteizmami
Ms. monoteizmie
monoteizmach
W. monoteizmie
monoteizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. monotheism
fr. monothéisme
niem. Monotheismus