kociarz

Roześmiała się w duchu, wyobrażając sobie ich wszystkich – sługusów demona – w roli spowiedników. Ktoś taki jak ten przemiły policjant, jemu mogłaby się wyspowiadać, był taki uprzejmy i spokojny. Ale on z kolei był kociarzem, to znaczy naszym bratem w wierze – poprawiła się.

źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005

Otóż już w XVI wieku kota uważano za zwierzę fałszywe. Zatem istniała kocia wiara, czyli wiara fałszywa, np. luterańska czy kalwińska. Wyznawców reformacji nazywano kociarzami, czyli kacerzami (od słowa die Katze - kot). Jak widać, wszystkiemu winne poczciwe kociska.

źródło: NKJP: Dom „Pod Kotem”, Dziennik Polski, 2006-09-23

Nie rozmawiam z kociarzami. Was szkolili do takich gadek i tylko tym się zajmujecie. Ja nie, [...] jak Cię to naprawdę interesuje, to znajdziesz prace prawdziwych teologów. Mnie wystarczy to, co wiem. Żaden świadek Jehowy mi tego nie odbierze, bo ja mogę z umysłu stracić wszystko, zostawiając tylko trzy słowa „Jezu, ufam Tobie” i pozostanę sobą.

źródło: NKJP: Internet