Patrzył na kilka ludzkich cieni, które snuły się po peronie. Majaczyły w brzasku latarni, aby odejść zaraz w ciemności. Tylko kolejarz w rogatywce siedział nieruchomo pod prószącym światłem.
źródło: NKJP: Witold Zalewski: Zakładnicy, 2001
Już coś rozgrzanego, śliskiego, miękko opływało mu stopy, golenie, uda - w białym brzasku świetlówki nad głową, leżąc na szybie, zobaczył wciekający do kabiny olej.
