-
1.
w średniowieczu: duchowny katolicki zarządzający częścią diecezji -
[archidjakon]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
synonimy: arcydiakon
hiperonimy: duchowny I
-
- dotychczasowy, miejscowy archidiakon; archidiakon dobrzyński, gnieźnieński, oleśnicki, sądecki, wrocławski
- godność, urząd archidiakona
- podlegać archidiakonowi
- zostać archidiakonem
-
W roku 1418 archidiakon włocławski Stanisław z Komonnik napomniał kler wiejski, „aby ten przynajmniej w niedziele i święta nie zabawiał się po karczmach”, gdzie zwykł był tańczyć i popijać.
źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002
Urząd archidiakona, wprowadzony w IV wieku, zaliczał się do najwyższych w diecezji.
źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. archidiakon
archidiakoni
archidiakonowie
ndepr archidiakony
depr D. archidiakona
archidiakonów
C. archidiakonowi
archidiakonom
B. archidiakona
archidiakonów
N. archidiakonem
archidiakonami
Ms. archidiakonie
archidiakonach
W. archidiakonie
archidiakoni
archidiakonowie
ndepr archidiakony
depr -
łac. archidiāconus
z gr. archidiákonos
Od: archi- (z gr. archi- 'główny, naczelny; pierwotny, początkowy', por. gr. archḗ 'początek') i diakon (zob.).