-
2.
duchowny będący członkiem kapituły katedralnej lub kolegiackiej -
[archidjakon]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
hiperonimy: duchowny I
-
- archidiakon katedry, kolegiaty
-
Dokument z roku 1166 podaje, że na czele kapituły stał dziekan, a w jej skład wchodzili archidiakon, scholastyk, kustosz i kantor.
źródło: NKJP: Michał Rożek: Ozdoba Kościoła, 2005-05-14
Gdy Teodozjusz w katedrze mediolańskiej zasiadł również wśród kleru, Ambroży przez archidiakona poprosił go, by przeszedł do części przeznaczonej dla laikatu.
źródło: NKJP: Jerzy Mirewicz: Współtwórcy Europy, 2003
Po śmierci żony, Elżbiety Strzeszewskiej, domniemany autor najstarszego przewodnika po Krakowie przyjął w roku 1601 święcenia kapłańskie. Z czasem został archidiakonem sądeckim i proboszczem w Solcu.
źródło: NKJP: Michał Rożek: Symbolika i magia Krakowa, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. archidiakon
archidiakoni
archidiakonowie
ndepr archidiakony
depr D. archidiakona
archidiakonów
C. archidiakonowi
archidiakonom
B. archidiakona
archidiakonów
N. archidiakonem
archidiakonami
Ms. archidiakonie
archidiakonach
W. archidiakonie
archidiakoni
archidiakonowie
ndepr archidiakony
depr -
łac. archidiāconus
z gr. archidiákonos
Od: archi- (z gr. archi- 'główny, naczelny; pierwotny, początkowy', por. gr. archḗ 'początek') i diakon (zob.).