rozkraść - Wielki słownik języka polskiego PAN

ukraść z jakiejś całości lub jakiegoś miejsca kolejno tyle rzeczy, że nic nie zostało

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

przestępstwa

bezrobotni, miejscowi, złodzieje, złomiarze, żołnierze rozkradli
rozkraść dobra, majątek (narodowy), mienie; części czegoś, ogrodzenie, sprzęt, tory; kraj, Polskę; budynek, szpital, zakład
częściowo, doszczętnie; do cna rozkraść
rozkraść i zniszczyć

	Z początkiem lat dziewięćdziesiątych żołnierzy z Kwaszeniny przeniesiono do Sanoka, a złodzieje doszczętnie rozkradli majątek pozostawiony w koszarach. źródło: NKJP: Super Nowości, 1998, nr 16/11
	Większość ogrodzenia rozkradli już złomiarze. źródło: NKJP: Jacek Bombor: Dom na śmietnisku, Trybuna Śląska, 2002-08-21
	Nad papierami jeszcze posiedziałem, bo interesu trzeba pilnować, inaczej przecież rozkradną. źródło: NKJP: Gazeta Ubezpieczeniowa, 2001-11-21
	Policji też nie ma, na ulicach panuje anarchia, rozkradziono wszystko ze sklepów. źródło: NKJP: Wychowawca, 2004-12
	Dziwne, ale dzieła przetrzymały [...] kilkumiesięczny okres po śmierci matki, kiedy to inne dobra łącznie z niektórymi meblami zostały rozkradzione przez życzliwych sąsiadów. źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Dziewczyna z Ipanemy, 2003

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozkradłem +(e)m rozkradł	rozkradłam +(e)m rozkradła	rozkradłom +(e)m rozkradło	rozkradliśmy +(e)śmy rozkradli	rozkradłyśmy +(e)śmy rozkradły
2 os.	rozkradłeś +(e)ś rozkradł	rozkradłaś +(e)ś rozkradła	rozkradłoś +(e)ś rozkradło	rozkradliście +(e)ście rozkradli	rozkradłyście +(e)ście rozkradły
3 os.	rozkradł	rozkradła	rozkradło	rozkradli	rozkradły

bezosobnik: rozkradziono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozkradnijmy
2 os.	rozkradnij	rozkradnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozkradłbym bym rozkradł	rozkradłabym bym rozkradła	rozkradłobym bym rozkradło	rozkradlibyśmy byśmy rozkradli	rozkradłybyśmy byśmy rozkradły
2 os.	rozkradłbyś byś rozkradł	rozkradłabyś byś rozkradła	rozkradłobyś byś rozkradło	rozkradlibyście byście rozkradli	rozkradłybyście byście rozkradły
3 os.	rozkradłby by rozkradł	rozkradłaby by rozkradła	rozkradłoby by rozkradło	rozkradliby by rozkradli	rozkradłyby by rozkradły

bezosobnik: rozkradziono by

bezokolicznik: rozkraść

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

rozkradłszy

gerundium: rozkradzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozkradziony

odpowiednik aspektowy: rozkradać

Rzpl

+

rozkraść

+

CO

płn. psł. *orz-krasti

Zob. kraść .