narżnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

pot. zabić wiele osób lub zwierząt ostrym narzędziem

Użycie w stosunku do ludzi ma charakter potoczny i ekspresywny i nie zawsze oznacza zabijanie ostrym narzędziem.

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

śmierć

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

przestępstwa

hiperonimy:

nazabijać

	Bardzo dużo ich narżnęliśmy na rogu Nowego Światu i Świętokrzyskiej. Stosy trupów. źródło: NKJP: Miron Białoszewski: Chamowo, 2010
	Zatrzymali się w Lubelskiem. Mieli szczęście, bo co też tam na Wołyniu narżnięto Polaków. źródło: NKJP: Tadeusz Majewski: Sznur Zjednoczonej Europy, Dziennik Bałtycki, 2007-03-09
	– Wejdźcie do wioski, pędźcie owce, bydło, łapcie kury, indyki, kaczki, gęsi, wszystko przynoście tutaj! Nagromadzili dobra wszelakiego. Narżnęli zdobyczy, napełnili kotły jedzeniem a piece chlebem. źródło: Aleksandra Popvasileva: Samowiły i pasterze. Bajki z Socjalistycznej Republiki Macedonii, 1981 (books.google.pl)
	[...] nie chciał poprzedniej nocy pójść za radą Polidamasa i cofnąć się z wojskiem za mury. Gdyby to był uczynił, Achilles nie byłby narznął tylu Trojan. źródło: Iliada - wstęp, 1960 (books.google.pl)

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	narżnąłem +(e)m narżnął	narżnęłam +(e)m narżnęła	narżnęłom +(e)m narżnęło	narżnęliśmy +(e)śmy narżnęli	narżnęłyśmy +(e)śmy narżnęły
2 os.	narżnąłeś +(e)ś narżnął	narżnęłaś +(e)ś narżnęła	narżnęłoś +(e)ś narżnęło	narżnęliście +(e)ście narżnęli	narżnęłyście +(e)ście narżnęły
3 os.	narżnął	narżnęła	narżnęło	narżnęli	narżnęły

bezosobnik: narżnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		narżnijmy
2 os.	narżnij	narżnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	narżnąłbym bym narżnął	narżnęłabym bym narżnęła	narżnęłobym bym narżnęło	narżnęlibyśmy byśmy narżnęli	narżnęłybyśmy byśmy narżnęły
2 os.	narżnąłbyś byś narżnął	narżnęłabyś byś narżnęła	narżnęłobyś byś narżnęło	narżnęlibyście byście narżnęli	narżnęłybyście byście narżnęły
3 os.	narżnąłby by narżnął	narżnęłaby by narżnęła	narżnęłoby by narżnęło	narżnęliby by narżnęli	narżnęłyby by narżnęły

bezosobnik: narżnięto by

bezokolicznik: narżnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: narżnąwszy

gerundium: narżnięcie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: narżnięty

+

narżnąć

+

KOGO/CZEGO

Zob. rżnąć