żeński

[...] wahania rodzajowe w tej grupie wyrazów są dość częste, np.: ten czy ta goleń?, ten czy ta żołądź?, ten czy ta torbiel? W przytoczonych parach nawiązująca do tradycji norma daje pierwszeństwo żeńskiej charakterystyce rodzajowej [...]. Z kolei nazwy mężczyzn mogą przybierać prototypowy wykładnik żeński -a: poeta, kolega, idiota, włóczęga... lub nijaki -o: Henio, dziadzio, Jaś- ko...

źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996

Spory udział w tworzeniu nazw czynności i stanów ma także derywacja paradygmatyczna, która transponuje znaczenie podstawowych czasowników do pochodnych rzeczowników, włączając je w paradygmat męski lub żeński [...].

źródło: NKJP: Maciej Mączyński: Wykorzystanie analizy słowotwórczej w badaniach językowego obrazu świata, Studia Paedagogica I, 2008

- Dopuszczamy stosowanie żeńskich końcówek przy tytułowaniu miłych i sympatycznych pań - przełożonych. Dlatego zwrot „pani dyrektorko” do zapatrzonej w swoich uczniów przełożonej szkoły będzie jak najbardziej na miejscu.

źródło: NKJP: (maś): Odmiana, Dziennik Bałtycki, 1998-11-16

Drugie popularne pytanie to, czy mężczyźni już mogą mówić poszłem, wyszłem, doszłem. Nie, nie mogą tak mówić. Przyczyną błędu jest tu analogia do form żeńskich [...]. Mężczyźni muszą mówić poszedłem, wyszedłem.

źródło: NKJP: Edyta Tkacz: Jan Miodek: Media masakrują nasz język ojczysty, Gazeta Krakowska, 2008-02-21

Ze względu na sposób (podobieństwo) odmiany i budowy formalnej (zbiór końcówek) rzeczowniki w języku polskim podzielono na cztery tzw. klasy deklinacyjne, tj. męską, żeńską, nijaką i mieszaną.

źródło: NKJP: Internet