-
1.
element metalowy mocowany na czymś, służący wzmocnieniu lub ozdobie -
ATEMATYCZNY
-
- metalowe, mosiężne, srebrne, żelazne; oryginalne, ozdobne, zabytkowe okucie
- okucia pasa, pochwy
- okucia do pasa
- fragment okucia
- wyposażony w okucie
-
Laski były robione z jesionowego lub dębowego drewna, a rączki - toporki ze stali lub mosiądzu. U dołu każda miała metalowe okucie ze szpikulcem.
źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008
Z jednego z dwóch kadłubów jachtu wyrwała się podwięź wantowa, która jest okuciem mocującym liny boczne, utrzymujące maszt w pionie.
źródło: NKJP: Jacek Sieński: Maszt za burtą, Dziennik Bałtycki, 2000-02-28
Każdy z rycerzy dawał z siebie wszystko, aby pokonać przeciwnika. Miecze iskrzyły na ciężkich hełmach, a okucia na nogach i rękach chroniły rycerzy przed zadawanymi razami.
źródło: NKJP: Stanisław Zachwieja: Lekcja historii, Gazeta Krakowska, 2007-07-19
Całość okuć szabli bywa prawie zawsze z żelaza lub stali, z tym że często pręty stalowe są okryte blachą srebrną lub złotą, niklowaną lub zdobną w wytłaczane ornamenty.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kwaśniewicz: Dzieje szabli w Polsce, 1993
By chronić przewożoną księgę, oprawiano ją w specyficzny sposób. Na zwykłą oprawę nakładano obszerny płat skóry lub sukna i przytwierdzano okuciami do książki.
źródło: NKJP: Życiorysy książek: Dziennik Polski, 1999-10-25
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. okucie
okucia
D. okucia
okuć
C. okuciu
okuciom
B. okucie
okucia
N. okuciem
okuciami
Ms. okuciu
okuciach
W. okucie
okucia
-
+ okucie + (CZEGO) -
Zob. kuć