blichtr
-
książk. pejorat. pozorna wspaniałość i atrakcyjność czegoś, oparta wyłącznie na obserwacji cech zewnętrznych
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- cały, tani blichtr
- zamiłowanie do blichtru
- pełen blichtru
-
Karol podobno zawsze miał serdecznie dość sztywniactwa, etykiety, dworskiego blichtru. Szybko znalazł dla siebie zajęcie — działalność społeczną.
źródło: NKJP: Marek Twaróg: Książę w cieniu Diany, Dziennik Zachodni, 2003-11-14
Sercem Hoteliku jest salon z kominkiem i pianinem. [...] - Gości często przyjmuję w kapciach i wcale się tego nie wstydzę - deklaruje Sikora. - Żadnego blichtru i udawania. My tu mieszkamy, to jest dom.
źródło: NKJP: Joanna Podgórska: O hotelach i ich duszach, Polityka nr 2698, 2009-03-28
Nasz estradowy blichtr jest nastawiony i przygotowany na łatwy poklask. Organizatorom zależy przede wszystkim na maksymalnej ilości koncertów swych podopiecznych.
źródło: NKJP: Roman Radoszewski: Czesław Niemen : kiedy się dziwić przestanę...: monografia artystyczna, 2004
Papiestwo bez tiary, odrzucające blichtr dworu królewskiego, rezygnujące z nadrzędności w stosunku do władzy świeckiej i państwowej, bardziej ceniące skromność niż zewnętrzny przepych - oto chrześcijańska wizja współczesnego i przyszłego Watykanu.
źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Watykan bez tajemnic, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. blichtr
blichtry
D. blichtru
blichtrów
C. blichtrowi
blichtrom
B. blichtr
blichtry
N. blichtrem
blichtrami
Ms. blichtrze
blichtrach
W. blichtrze
blichtry
Inne uwagi
Zwykle lp
-
niem. austr. Blicktri 'coś łudzącego wzrok'
Od 1. połowy XIX w. blichtry.