dorzecznie

[...] Róża mówi dorzecznie i rozsądnie [...].

źródło: NKJP: Wojciech Kuczok: Senność, 2009

– To brzmi zupełnie dorzecznie – zgodził się Stig Studenborg.

źródło: NKJP: Adam Czerniawski: Narracje ormiańskie, 2003

Filozof powinien wypowiadać się dorzecznie w tym sensie, że jeśli coś wie, to mówi, że wie, a jeśli nie wie, to mówi, że nie wie.

źródło: NKJP: Joanna Podgóska: Powab wiedzy o niewiedzy, Polityka, 2008-06-21

[...] problemy owija w nieprecyzyjne metafory, np. - „widzę, jak rozległy cień kładzie się na moją twarz”. Gdybyśmy tu rzekli - „czuję, że wtapiam się twarzą w cień rozległy” - byłoby dorzeczniej.

źródło: Tamara Bołdak-Janowska: Chodźmy, generale!, Warmia i Mazury, 2001 (domwarminski.pl)