-
1.
część pyska zwierzęcia składająca się z otworu gębowego i warg poruszających się zgodnie z ruchem szczęki -
Wyraz używany przeważnie albo dla podkreślenia groźnego wyglądu paszczy zwierzęcia, albo żartobliwie.
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
budowa i funkcjonowanie organizmów zwierzęcych -
Psina biega przez cały czas z uchylonym pyskiem. Je i pije, ale w nietypowy sposób, więc istnieje podejrzenie, że jakaś kostka utkwiła mu w przełyku. Niestety, nawet bardzo szerokie otwieranie przepastnej paszczęki nie daje rezultatu - ani lekarka, ani właściciel nie są w stanie niczego dojrzeć w jej otchłani.
źródło: NKJP: Agnieszka Grzelak: Pacjenci czasem... gryzą! Express Ilustrowany, 2002-02-27
Ludzie niechętnie przechodzili koło tego wzgórza, mówiąc, że tam nocami straszy. Byli nawet tacy, co widzieli różne dziwaczne postacie: a to białego konia bez głowy, a to czarnego psa, któremu buchał ogień z paszczęki [...].
źródło: NKJP: Hanna Kostyrko: Klechdy domowe, 1960
Jaguar, wyrywając mi oszczep z rąk, jednym uderzeniem łap obalił mnie na ziemię. [...] Bezwiednie wystawiłem lewe ramię, by osłonić gardło i twarz przed jego kłami. Chwycił ramię w paszczękę i zgryzł.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. paszczęka
paszczęki
D. paszczęki
paszczęk
C. paszczęce
paszczękom
B. paszczękę
paszczęki
N. paszczęką
paszczękami
Ms. paszczęce
paszczękach
W. paszczęko
paszczęki
-
płn. psł. *paščeka 'paszcza, pysk'
Forma prasłowiańska jest pierwotnym złożeniem: *pa- 'podobny' i psł. *ščeka 'dolna część twarzy'; pierwotne znaczenie to prawdopodobnie 'to, co jest podobne do szczęki, co ma kształt szczęki'; samogłoska nosowa -ę- w polskiej formie jest wtórna (Bor); zob. szczęka