patałach - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

osoba, która nieumiejętnie i niedbale wykonuje swoją prace lub powierzone jej zadania

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

Relacje znaczeniowe

synonimy:

knociarz
partacz

Połączenia

te patałachy
być patałachem

Cytaty

	Mogła pójść do swojego rejonowego w K., ale wolała przejechać te 40 kilometrów, żeby - jak mówiła - „żaden patałach nie zostawił w brzuchu jakiejś szmaty, albo i nożyczek”. źródło: NKJP: Michał Bielicki: Złodziej w szpitalu, Detektyw nr 3 (151), 1999
	Źle to wszystko przygotowałem, mam niby doświadczenie dziennikarskie, a pojechałem w te góry jak ostatni patałach, nie mamy od czego zacząć, nic z tego nie będzie. Wyprawa dwóch dzielnych poszukiwaczy przygód rozłaziła się w coś bezkształtnego, niepotrzebnego. źródło: NKJP: Jerzy Sosnowski: Prąd zatokowy, 2003
	Jak te patałachy mogły znowu przegrać ligę. źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Uwikłanie, 2007
	Dlaczego pan wystrzelił trzy rakiety sygnalizacyjne z łodzi? Dla was! Bo płynęliście po nas w złym kierunku! Dzięki temu nas zauważyliście! Jesteście patałachy! Przecież mieliście moją pozycję. Byliśmy jedynym jachtem, który został na morzu w ten sztorm! źródło: NKJP: Krystyna Janda: www.małpa.pl, 2004
	Każdy z nas przypomni sobie łatwo [...] straty, jakie poniósł łaszcząc się na dziadowskie okazje w marketowej promocji albo angażując do remontu mieszkania patałachów – cóż z tego, że kusząco tanich. źródło: NKJP: Jerzy Surdykowski: Kupczenie z dziadami, Gazeta Krakowska, 2006-03-27

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	patałach	patałachowie	ndepr
M.	patałach	patałachy	depr
D.	patałacha	patałachów
C.	patałachowi	patałachom
B.	patałacha	patałachów
N.	patałachem	patałachami
Ms.	patałachu	patałachach
W.	patałachu	patałachowie	ndepr
W.	patałachu	patałachy	depr

Pochodzenie

pol. łach

z psł. dial. *lachъ 'nędzna, podarta odzież, łachman, szmata'

Wyraz z przedrostkiem pa-to- od pol. łach , pierwotnie patołach, z tego patałach . Istnieje odmianka z nagłosowym f-: fatałach, a z tego fatałaszki, wszystkie o odcieniu pejoratywnym (J. Otrębski, Język Polski 1966/2, s. 100).