-
4.
książk. ogół czynności związanych z dbaniem o higienę i dobry wygląd -
[toaleta]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Pielęgnacja ciała -
- codzienna; poranna, wieczorna toaleta
- robienie toalety
-
Mechanizmem stymulującym działanie witamin w kosmetykach jest woda, z którą nasz organizm ma kontakt kilka razy dziennie, podczas mycia rąk i codziennej toalety.
źródło: NKJP: SA: Mydło z witaminami, Trybuna Śląska, 2001-04-10
Mają za mało czasu na robienie toalety pacjentom, personelu jest dostatecznie dużo, ale przecież nie od tego.
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Fausta, 2010
Po porannej toalecie (mycie, czesanie, skromny makijaż) wychodziła z domu po „sprawunki” (nie mylić z zakupami żywnościowymi, bo te robiła służąca) lub na spacer.
źródło: NKJP: Jeremi Przybora: Przymknięte oko opaczności, 1994
Dziewczynka miała obie ręce straszliwie sparaliżowane. A nogi i kręgosłup zdrowe. [...] Myła się. Bez niczyjej pomocy. [...] Nogami pomagała sobie w porannej toalecie . Grzebień brała między palce nóg i wolniutko szczotkowała długie włosy.
źródło: NKJP: Czesław Mirosław Szczepaniak: Kaczuszka, Wychowawca, 2008-10
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. toaleta
toalety
D. toalety
toalet
C. toalecie
toaletom
B. toaletę
toalety
N. toaletą
toaletami
Ms. toalecie
toaletach
W. toaleto
toalety
Inne uwagi
Zwykle lp
-
fr. toilette
Ciekawie przedstawia się rozwój semantyczny leksemu: "Pod koniec XVI w. (...) 'tkanina rozkładana na stole, na której rozstawia się przybory toaletowe', skąd przez metonimię 'przybory toaletowe', a także 'strojenie się przed pojawieniem się w towarzystwie' (II poł. XVII w.) oraz 'ozdobne stroje kobiece' i po prostu 'ubiór' (II poł. XVIII w.). Pod koniec XVII w. również na określenie mebla zawierającego wszystko, co niezbędne do wystrojenia się (coffre de toilette), a potem (XVIII-XIX w.) także umycia się (cabinet de toilette). W I poł. XIX w. w znacz, 'mycie się' oraz 'czyszczenie, ozdabianie czegoś'." (Bochnakowa)