kosmonautyka
-
dyscyplina naukowo-techniczna zajmująca się lotami poza ziemską atmosferę oraz związanym z tym badaniem przestrzeni kosmicznej wraz ze znajdującymi się w niej obiektami
-
[kosmonau-tyka] lub pot. [kosmonau-tyka]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
działalność naukowa
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Niebo i wszechświat
badanie i podbój kosmosu -
synonimy: astronautyka
-
- amerykańska, międzynarodowa, radziecka kosmonautyka
- lotnictwo i kosmonautyka
-
Dwoje amerykańskich astronautów - James Voss i Susan Helms - odbyło wczoraj najdłuższy w historii światowej kosmonautyki spacer w przestrzeni kosmicznej.
źródło: NKJP: Spacer w kosmosie, Dziennik Polski, 2001-03-12
Sonda Messenger, która w ten wtorek wyruszyła na spotkanie z Merkurym, jest dopiero drugą misją w dziejach kosmonautyki, mającą za cel poznanie tajemnic planety noszącej nazwę rzymskiego boga podróżnych, kupców i złodziei.
źródło: NKJP: Jacek Jachimecki: Planeta złodziei, Gazeta Krakowska, 2004-08-06
Stosowane przez NASA silniki na paliwo stałe były przyczyną jednej z najtragiczniejszych katastrof w dziejach kosmonautyki - eksplozji Challengera.
źródło: NKJP: Kosmiczna ruletka, Ozon, nr 1, 2005
Mało znane były wówczas kulisy rywalizacji obu mocarstw w kosmonautyce. Rozpoczęła się ona tuż po zakończeniu II wojny światowej. Pierwsze amerykańskie i radzieckie rakiety były ulepszoną wersją budowanych w III Rzeszy pocisków balistycznych V-2.
źródło: NKJP: Ryszard Badowski: Sowieci górą, Polityka, 2007-03-10
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kosmonautyka
kosmonautyki
D. kosmonautyki
kosmonautyk
C. kosmonautyce
kosmonautykom
B. kosmonautykę
kosmonautyki
N. kosmonautyką
kosmonautykami
Ms. kosmonautyce
kosmonautykach
W. kosmonautyko
kosmonautyki
Inne uwagi
Zwykle lp
-
ros. kosmonávtika
gr. kósmos 'porządek; porządek świata; wszechświat' + gr. nautikós 'okrętowy, żeglarski'