-
2.
pejorat. osoba prowadząca ryzykowną i prowokacyjną działalność polityczną lub społeczną -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
działalność polityczna -
- polityczny; prawicowy awanturnik
- awanturnik i prowokator; pieniacz i awanturnik
-
Zasłużony partyzant czasu wojny, po wojnie wyzwał cały otaczający go świat. Naraził się wszystkim. Jedni uznali go za awanturnika, inni za pieniacza, jeszcze inni za łotra, świętokradcę, ba - czego nie wymyślili!
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Dzikie banany, 1960
Od razu ubiera się nas w szatki awanturników i pieniaczy, którym w głowach cały czas szumi rebelia a nie poważna dyskusja, którą starzy członkowie Unii z lubością określają mianem: „konstruktywnego wypracowania stanowiska”.
źródło: NKJP: Tygodnik Regionalny „Gazeta Częstochowska”, 2004-04-01
Dla większości autorów Adam Doboszyński, organizator marszu na Myślenice, jest nieodpowiedzialnym, prawicowym awanturnikiem, ale redaktor naczelny, Prosto z mostu Stanisław Piasecki charakteryzował go jako „żarliwego katolika nowego typu”, „typ mistyka czynnego”, „gorącego Polaka”.
źródło: NKJP: Michał Głowiński: Pióro zamiast szabli, Gazeta Wyborcza, 1993-11-30
Modne stało się podważanie wszelkich autorytetów związanych z polityką. Polityczni awanturnicy, którzy unikają odpowiedzialności za swoje czyny, skutecznie przykuwają uwagę mediów, a co za tym idzie - zwiększają rzeszę swoich zwolenników.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004
Ciekawe, czy biorący się za łby politycy zdają sobie sprawę, że cenę za ich kłótnie i widowiskowe przepychanki płacą dziś choćby ci, co wyjechali w poszukiwaniu pracy i normalności. Kto bez oporów zatrudni awanturników i pieniaczy, kto awansuje pracownika, za którym ciągnie się pawi ogon pychy, kto nie spojrzy podejrzliwie na petenta z kraju, gdzie wszyscy, łącznie z symbolem wielomilionowego ruchu, byli agentami, kapusiami, tajnymi współpracownikami.
źródło: NKJP: Ryszard Marek Groński: Gorączka błota, Polityka, 2009-04-18
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. awanturnik
awanturnicy
ndepr awanturniki
depr D. awanturnika
awanturników
C. awanturnikowi
awanturnikom
B. awanturnika
awanturników
N. awanturnikiem
awanturnikami
Ms. awanturniku
awanturnikach
W. awanturniku
awanturnicy
ndepr awanturniki
depr -
Zob. awantura