jubel
-
pot. huczna uroczystość urządzana z jakiejś okazji
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
uroczystości i święta
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
rozrywka -
hiperonimy: uroczystość
-
Kraków urządził mu niebywały festiwal i gościł go jak koronowaną głowę. Nie wiem, czy komukolwiek do tej pory wyszykowano taki jubel.
źródło: NKJP: Tadeusz Kwiatkowski: Panopticum, 1995
Znajomek zaprosił mnie na jubel, właśnie na dzisiaj. Chodź ze mną.
źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
Zawodowo zaś skażony jestem specyficznym punktem widzenia na muzykę, przy której wszystkie juble się odbywają.
źródło: NKJP: Andrzej Sikorowski: Mój „Dzienniczek Polski”, Dziennik Polski, 2005-02-11
W Białymstoku zasłynął jako wielbiciel wystawnych jubli.
źródło: NKJP: Sylwester Latkowski, Piotr Pytlakowski: Policyjne związki, Polityka, nr 36 (2721), 2009-09-05
Dopiero gdy Mann zdobył światową sławę, trzy lata przed przyznaniem mu Nobla (szczęśliwie przed, nie po) Lubeka przy okazji 700-lecia miasta urządziła mu wielki jubel [...].
źródło: NKJP: Janina Wieczerska: Lubeka - miasto dwóch noblistów, Dziennik Bałtycki, 2000-01-07
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. jubel
juble
D. jubla
jubli
C. jublowi
jublom
B. jubel
juble
N. jublem
jublami
Ms. jublu
jublach
W. jublu
juble
Inne uwagi
Spotykane użycia formy D. lp jublu
-
niem. 'radość, triumf, świętowanie'