-
1.a
cecha kogoś, kto robiąc coś, dba o każdy szczegół -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
synonimy: dokładność
precyzyjność
staranność
sprzeczne: nieprecyzyjność
hiperonimy: rzetelność
-
- absolutna, duża, maksymalna, niebywała, nieprawdopodobna, niesamowita, niesłychana, niezwykła, ogromna, szczególna, wielka, wyjątkowa, wysoka; należyta; mała, niska; chirurgiczna, jubilerska, mistrzowska, zegarmistrzowska; niemiecka, szwajcarska; matematyczna, naukowa; doskonała, idealna, imponująca precyzja; precyzja rytmiczna
- precyzja chirurga, zegarmistrza
- precyzja pod bramką
- precyzja w ataku, w grze, w strzałach; w działaniu
- precyzja i cierpliwość, precyzja i dokładność, precyzja i pomysłowość, precyzja i siła, precyzja i staranność, precyzja i szybkość; skuteczność i precyzja, szczęście i precyzja
- brak, poziom, stopień precyzji
- precyzja zawodzi; brakuje, zabrakło precyzji
- wymagać; wymagający precyzji
- wykonany z precyzją
-
Ingerencja chirurgiczna [...] wymaga ogromnej precyzji i cierpliwości.
źródło: NKJP: Neuroblastoma zoperowana, Dziennik Polski, 2001-03-01
W charakterze córki połączyły się pewne cechy moje i Andrzeja. Ma moją - jakby to powiedzieć - lekkość życia, a jednocześnie precyzję i dokładność ojca.
źródło: NKJP: Krystyna Janda, Bożena Janicka: Gwiazdy mają czerwone pazury, 1998
Mama podziwiała precyzję, z jaką pomimo kalectwa kreślił plany architektoniczne.
źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004
Chłopak, który do tej pory z precyzją i bezmyślnością automatu notował wszystko, nie objawiając żadnej reakcji, teraz był wyraźnie przestraszony.
źródło: NKJP: Andrzej Zbych: Stawka większa niż życie, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. precyzja
precyzje
D. precyzji
precyzji
neut precyzyj
char C. precyzji
precyzjom
B. precyzję
precyzje
N. precyzją
precyzjami
Ms. precyzji
precyzjach
W. precyzjo
precyzje
Inne uwagi
Zwykle lp
-
fr. précision
z łac. praecīsiō 'odcięcie; przerwanie, urwanie'