ścigać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przemieszczać się w taki sposób, żeby wyprzedzić inną osobę lub obiekt, który się porusza w tym samym kierunku

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

kierowcy, kolarze, motocykliści, zawodnicy, żużlowcy ścigają się
ścigać się autami, samochodami; bolidem, łodzią, wyścigówką
ścigać się na bieżni, na lodzie, na stoku, na szosie, na torze, na jakiejś trasie, na żużlu; na jakimś dystansie, na jakimś odcinku; na deskorolkach, na gokartach, na hulajnogach, na łyżwach, na motocyklach, na nartach, na rowerach , na skuterach; na koniach
ścigać się po bezdrożach, po jakichś drogach, po górach, po mieście, po szosach, po torze, po jakichś trasach, po ulicach
ścigać się w workach; w bolidach; w ekstralidze, w mistrzostwach, w rajdzie, w regatach, w wyścigu, w zawodach; w jakichś barwach
ścigać się z kolegą, z najlepszymi, z rywalami; z motorem, z pociągiem, z samochodem; z jakąś prędkością

	Kolarze ścigali się na dystansie 20 km i mieli do pokonania 40 okrążeń. źródło: NKJP: (su): Brak doświadczenia, Dziennik Zachodni, 2001-07-24
	Przedszkolaki, uczniowie szkół podstawowych i gimnazjaliści ścigali się na rowerach, łyżworolkach, deskorolkach i hulajnogach. źródło: NKJP: (tok): Wyścig Pokoju przejechał przez Koluszki. Lotny finisz przed magistratem, Express Ilustrowany, 2002-05-18
	W tej grze chodzi nie tylko o realizm, ale też o dobrą zabawę. Ścigamy się szybkimi samochodami po ulicach dużych metropolii. źródło: NKJP: Piotr Stasiak: Gry na długie wieczory, Polityka, 2007-11-17
	Jako młody chłopak ścigał się w rajdach samochodowych, fascynował się motoryzacją. źródło: NKJP: Internet
	Udowodnił, że potrafi się ścigać z najlepszymi zawodnikami. źródło: NKJP: ABAR: Było blisko, Gazeta Poznańska, 2004-08-16

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ścigałem się +(e)m się ścigał	ścigałam się +(e)m się ścigała	ścigałom się +(e)m się ścigało	ścigaliśmy się +(e)śmy się ścigali	ścigałyśmy się +(e)śmy się ścigały
2 os.	ścigałeś się +(e)ś się ścigał	ścigałaś się +(e)ś się ścigała	ścigałoś się +(e)ś się ścigało	ścigaliście się +(e)ście się ścigali	ścigałyście się +(e)ście się ścigały
3 os.	ścigał się	ścigała się	ścigało się	ścigali się	ścigały się

bezosobnik: ścigano się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się ścigał będę się ścigać	będę się ścigała będę się ścigać	będę się ścigało będę się ścigać	będziemy się ścigali będziemy się ścigać	będziemy się ścigały będziemy się ścigać
2 os.	będziesz się ścigał będziesz się ścigać	będziesz się ścigała będziesz się ścigać	będziesz się ścigało będziesz się ścigać	będziecie się ścigali będziecie się ścigać	będziecie się ścigały będziecie się ścigać
3 os.	będzie się ścigał będzie się ścigać	będzie się ścigała będzie się ścigać	będzie się ścigało będzie się ścigać	będą się ścigali będą się ścigać	będą się ścigały będą się ścigać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ścigajmy się
2 os.	ścigaj się	ścigajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ścigałbym się bym się ścigał	ścigałabym się bym się ścigała	ścigałobym się bym się ścigało	ścigalibyśmy się byśmy się ścigali	ścigałybyśmy się byśmy się ścigały
2 os.	ścigałbyś się byś się ścigał	ścigałabyś się byś się ścigała	ścigałobyś się byś się ścigało	ścigalibyście się byście się ścigali	ścigałybyście się byście się ścigały
3 os.	ścigałby się by się ścigał	ścigałaby się by się ścigała	ścigałoby się by się ścigało	ścigaliby się by się ścigali	ścigałyby się by się ścigały

bezosobnik: ścigano by się

bezokolicznik: ścigać się

imiesłów przysłówkowy współczesny: ścigając się

gerundium: ściganie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: ścigający się

	+	ścigać się	+	(z KIM)
Rzpl	+	ścigać się	+

ogsł. *stigati, *stigajǫ (sę)

Por. ścigać