córunia
-
ekspresywnie o córce - dziecku płci żeńskiej w stosunku do swoich rodziców
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Rodzina
członkowie rodziny -
Tym przysłowiem zawsze mnie pocieszał, gdy jego kochana córunia robiła mnie w konia.
źródło: NKJP: Jarosław Abramow-Newerly: Młyn w piekarni, 2002
Przepraszam cię, córuniu, że tak się zachowałem.
źródło: NKJP: Tomasz Kwaśniewski: Dziennik taty, 2010
Serce by mi pękło, gdyby kto śmiał skrzywdzić moją córunię.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003
W roku 1270 i 1276 wydał za mąż swoje dwie kochane córunie (Izabela i Beatrycze) wyprawiając wielkie, o ile nie największe, wesela w całej Europie.
źródło: NKJP: Tofik; Achilles: Karol Andegaweński, forum.historia.org.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. córunia
córunie
D. córuni
córuni
neut córuń
char C. córuni
córuniom
B. córunię
córunie
N. córunią
córuniami
Ms. córuni
córuniach
W. córuniu
córunie
-
Zob. córa