dziwaczyć

  • zachowywać się w sposób, który zwraca uwagę mówiącego i jest przez niego oceniany jako zbyt odbiegający od normy
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    zachowania emocjonalne


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    słownictwo oceniające

  • Dlatego między innymi projekt domu w Zakopanem zamówili u pana Witkiewicza, który - zdaniem wielu współczesnych mu - okropnie dziwaczył.

    źródło: NKJP: Daleko od standardów, Dziennik Polski, 2002-08-10

    Efektowne widowisko o trzech mężatkach, różnie korzystających z obyczajowej swobody, nie zalicza się wprawdzie do utworów tendencyjnie feministycznych, ale pokrętnie dziwaczy, by za wszelką cenę zaskoczyć widza.

    źródło: NKJP: Jerzy Płażewski: 27. Festiwal Filmów Węgierskich w Budapeszcie, Gazeta Wyborcza, 1996-03-05

    - Nikomu nie wadzą - przyznają sąsiedzi i na dowód wzruszają ramionami w geście lekceważenia albo pobłażania. - Trochę dziwaczą, ale to w końcu starzy ludzie.

    źródło: NKJP: Katarzyna Woynarowska: To nie są czasy dla ludzi, Niedziela, 1998

    Boli. Na zmianę pogody. Nie ma jej, a rwie, no, idź już i nie dziwacz z tym twoim nadgorliwym sumieniem.

    źródło: NKJP: Michał Jagiełło: Sosna i pies: poemat z zagrody, 2008

  • część mowy: czasownik

    aspekt: niedokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas teraźniejszy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. dziwaczę
    dziwaczymy
    2 os. dziwaczysz
    dziwaczycie
    3 os. dziwaczy
    dziwaczą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. dziwaczyłem
    +(e)m dziwaczył
    dziwaczyłam
    +(e)m dziwaczyła
    dziwaczyłom
    +(e)m dziwaczyło
    dziwaczyliśmy
    +(e)śmy dziwaczyli
    dziwaczyłyśmy
    +(e)śmy dziwaczyły
    2 os. dziwaczyłeś
    +(e)ś dziwaczył
    dziwaczyłaś
    +(e)ś dziwaczyła
    dziwaczyłoś
    +(e)ś dziwaczyło
    dziwaczyliście
    +(e)ście dziwaczyli
    dziwaczyłyście
    +(e)ście dziwaczyły
    3 os. dziwaczył
    dziwaczyła
    dziwaczyło
    dziwaczyli
    dziwaczyły

    bezosobnik: dziwaczono

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. będę dziwaczył
    będę dziwaczyć
    będę dziwaczyła
    będę dziwaczyć
    będę dziwaczyło
    będę dziwaczyć
    będziemy dziwaczyli
    będziemy dziwaczyć
    będziemy dziwaczyły
    będziemy dziwaczyć
    2 os. będziesz dziwaczył
    będziesz dziwaczyć
    będziesz dziwaczyła
    będziesz dziwaczyć
    będziesz dziwaczyło
    będziesz dziwaczyć
    będziecie dziwaczyli
    będziecie dziwaczyć
    będziecie dziwaczyły
    będziecie dziwaczyć
    3 os. będzie dziwaczył
    będzie dziwaczyć
    będzie dziwaczyła
    będzie dziwaczyć
    będzie dziwaczyło
    będzie dziwaczyć
    będą dziwaczyli
    będą dziwaczyć
    będą dziwaczyły
    będą dziwaczyć

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. dziwaczmy
    2 os. dziwacz
    dziwaczcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. dziwaczyłbym
    bym dziwaczył
    dziwaczyłabym
    bym dziwaczyła
    dziwaczyłobym
    bym dziwaczyło
    dziwaczylibyśmy
    byśmy dziwaczyli
    dziwaczyłybyśmy
    byśmy dziwaczyły
    2 os. dziwaczyłbyś
    byś dziwaczył
    dziwaczyłabyś
    byś dziwaczyła
    dziwaczyłobyś
    byś dziwaczyło
    dziwaczylibyście
    byście dziwaczyli
    dziwaczyłybyście
    byście dziwaczyły
    3 os. dziwaczyłby
    by dziwaczył
    dziwaczyłaby
    by dziwaczyła
    dziwaczyłoby
    by dziwaczyło
    dziwaczyliby
    by dziwaczyli
    dziwaczyłyby
    by dziwaczyły

    bezosobnik: dziwaczono by

    bezokolicznik: dziwaczyć

    imiesłów przysłówkowy współczesny: dziwacząc

    gerundium: dziwaczenie

    imiesłów przymiotnikowy czynny: dziwaczący

  • Zob. dziw

CHRONOLOGIZACJA:
XVIII w., Bańk
Data ostatniej modyfikacji: 27.06.2016