-
1.
rel. w Kościele katolickim, prawosławnym i protestanckim: mężczyzna posiadający święcenia uprawniające go do sprawowania niektórych czynności kapłańskich -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
- kapłan i diakon, kleryk i diakon, ksiądz i diakon
- wyświęcić na diakona
-
W ostatnim dniu pielgrzymki Benedykt XVI uda się do Fryzyngi, gdzie spotka się z kapłanami i diakonami.
źródło: NKJP: ks. Jarosław Cielecki: W rodzinnych stronach, Dziennik Polski, 2006-09-08
Cały stół zastawiony był suto. Przyszedł diakon i poświęcił pokarm. Mówił coś do niej, nie pamiętała już słów, ale sens był taki, iż Pan Bóg doświadcza cierpieniem, aby wypróbować naszą wiarę jak ongiś, przed wiekami, wypróbował Hioba.
źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
Miejscowy pop w otoczeniu chorągwi kościelnych, poprzedzany przez diakona z ikoną, odprawił nabożeństwo na pamiątkę chrztu w Jordanie.
źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Gdy owoc dojrzewa, 1958
Po wojnie zaangażował się w życie swego Kościoła. Nie mając studiów teologicznych, nie mógł zostać pastorem, ordynowano go natomiast na diakona [...].
źródło: NKJP: Jan Turnau: Ks. Władysław Paschalis, Gazeta Wyborcza, 1996-07-30
Żarski zbór Kościoła Zielonoświątkowego liczy około 100 wiernych. Pastorem zboru jest Jan Andrzejewski, a wspomagają go starsi zboru, diakoni i diakonise zborowe, zajmujący się szczegółowymi dziedzinami działalności.
źródło: NKJP: Józef Pawłowski: Kościół zielonoświątkowy, Kronika Ziemi Żarskiej, nr 4, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. diakon
diakoni
diakonowie
ndepr diakony
depr D. diakona
diakonów
C. diakonowi
diakonom
B. diakona
diakonów
N. diakonem
diakonami
Ms. diakonie
diakonach
W. diakonie
diakoni
diakonowie
ndepr diakony
depr -
łac. kośc. diaconus
z gr. diákonos 'sługa'