-
2.
figura szachowa poruszająca się po szachownicy po przekątnej o dowolną liczbę pól, ale nie mogąca przy tym przeskakiwać innych figur, która bije figury przeciwnika, zajmując ich miejsce -
[lau-fer]
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
gry i zabawy -
Anatol cofa ruch wieżą i wykonuje ruch laufrem.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 1 (Miłość na Krymie 1993, Wdowy 1992, Portret 1987, Kontrakt 1986), 1986
Szybko [...] tracą cierpliwość dla tych, którzy nie odróżniają laufra od pionka: towarzystwo profanów jest im niemiłe.
źródło: NKJP: Kamila Sławińska: Nowy Jork. Przewodnik niepraktyczny, 2008
Laufer może w pewnych okolicznościach zabić skoczka albo też zostać przez niego zabitym, lecz różnica między nimi w swej istocie i tak pozostanie czymś niejasnym, wątpliwym, dającym się wytłumaczyć tylko w kategoriach ruchu i kierunku.
źródło: NKJP: Magdalena Tulli: Tryby, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. laufer
laufry
D. laufra
laufrów
C. laufrowi
laufrom
B. laufra
laufry
N. laufrem
lauframi
Ms. laufrze
laufrach
W. laufrze
laufry
-
niem. Läufer 'biegacz, chodnik na schodach, bieżnik, goniec (w szachach)'