zarąbać - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarąbałem +(e)m zarąbał	zarąbałam +(e)m zarąbała	zarąbałom +(e)m zarąbało	zarąbaliśmy +(e)śmy zarąbali	zarąbałyśmy +(e)śmy zarąbały
2 os.	zarąbałeś +(e)ś zarąbał	zarąbałaś +(e)ś zarąbała	zarąbałoś +(e)ś zarąbało	zarąbaliście +(e)ście zarąbali	zarąbałyście +(e)ście zarąbały
3 os.	zarąbał	zarąbała	zarąbało	zarąbali	zarąbały

bezosobnik: zarąbano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zarąbmy
2 os.	zarąb	zarąbcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zarąbałbym bym zarąbał	zarąbałabym bym zarąbała	zarąbałobym bym zarąbało	zarąbalibyśmy byśmy zarąbali	zarąbałybyśmy byśmy zarąbały
2 os.	zarąbałbyś byś zarąbał	zarąbałabyś byś zarąbała	zarąbałobyś byś zarąbało	zarąbalibyście byście zarąbali	zarąbałybyście byście zarąbały
3 os.	zarąbałby by zarąbał	zarąbałaby by zarąbała	zarąbałoby by zarąbało	zarąbaliby by zarąbali	zarąbałyby by zarąbały

bezosobnik: zarąbano by

bezokolicznik: zarąbać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zarąbawszy

gerundium: zarąbanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zarąbany

+

zarąbać

+

(KOMU) + CO

Zob. rąbać