chropawy

Największym atutem tego artysty jest głos – chropawy, głęboki, rozpoznawalny z daleka. W połączeniu z oszczędną aranżacją i dobrymi liniami melodycznymi tworzy interesującą całość.

źródło: NKJP: Marek Twaróg: Przyjemnie go posłuchać, Dziennik Zachodni, 2003-12-23

Można w jego utworze odnaleźć ubogie chropawe współbrzmienia, jak i klasycznie skonstruowane czterogłosy.

źródło: NKJP: Agnieszka Malatyńska-Stankiewicz: Na osiołku jechał Król, Dziennik Polski, 2005-03-21

W sąsiekach zalegało zboże, a tuż obok, na wyciągnięcie ręki, stały żarna, sprzęt pradawny, archaiczny, ale nie aż tak, jak sobie dzisiaj wyobrażamy. Jeszcze od czasu do czasu, gdy nagle zabrakło mąki, odzywały się chropawym basem.

źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Smaki polskie, czyli jak się dawniej jadało, 2008