-
1.a
książk. pejorat. cecha kogoś, kto lubi sam siebie chwalić -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
Stereotypy płci określają różne normy autoprezentacyjne związane ze skromnością i chełpliwością. Skromność pojmowana jest jako w wysokim stopniu „kobieca”, chełpliwość zaś jako „męska”.
źródło: NKJP: Eugenia Mandal: Miłość, władza i manipulacja w bliskich związkach, 2008
Mój ojciec wyznał wobec gawiedzi pewnego dnia z dosadną germańską chełpliwością, że koszt przedsięwzięcia wynosi dwadzieścia sześć grzywien czystego srebra, tyle co cała wieś.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003
Wspomniałem o tym Zenonowi B. któregoś razu, kiedy przechwalał się kolejną udaną transakcją. Złościła mnie jego chełpliwość, więc rzuciłem od niechcenia: „Ale Mauritiusa nie masz i nigdy mieć nie będziesz, a jest taki gość w Gliwicach, który go ma”. Do głowy mi nie przyszło, że on postawi sobie za punkt honoru kupienie tego znaczka.
źródło: NKJP: Maurycy Stempel: Mauritius, Dziennik Bałtycki, 2004-07-17
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. chełpliwość
chełpliwości
D. chełpliwości
chełpliwości
C. chełpliwości
chełpliwościom
B. chełpliwość
chełpliwości
N. chełpliwością
chełpliwościami
Ms. chełpliwości
chełpliwościach
W. chełpliwości
chełpliwości
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. chełpić się