-
1.b
książk. pejorat. cecha czegoś, co świadczy, że ktoś lubi sam siebie chwalić -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
Od roku 1897 nieprzerwanie przez 101 lat zawsze ktoś z rodziny zasiadał w parlamencie - dodaje tonem pozbawionym chełpliwości, ot, po prostu stwierdza fakt.
źródło: NKJP: Maciej Stasiński: CHILE 2, Gazeta Wyborcza, 1998-09-11
Pełne chełpliwości wystąpienia ekipy rządzącej nie zamydlą ludziom oczu.
źródło: NKJP: MAX: Niech się święci..., Trybuna Śląska, 2001-05-02
W egalitarystycznych społecznościach obowiązują ścisłe reguły zachowania, tępione są wszelkie przejawy chełpliwości, samochwalstwa czy arogancji.
źródło: NKJP: Krzysztof Szymborski:Jak nami rządzić. Czy człowiek jest stworzony do demokracji, Polityka, 2009-08-26
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. chełpliwość
chełpliwości
D. chełpliwości
chełpliwości
C. chełpliwości
chełpliwościom
B. chełpliwość
chełpliwości
N. chełpliwością
chełpliwościami
Ms. chełpliwości
chełpliwościach
W. chełpliwości
chełpliwości
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. chełpić się