chełpliwie
-
książk. pejorat. chwaląc samego siebie
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
synonimy: samochwalczo
samochwalnie
-
- oświadczyć, powiedzieć, rzec, uśmiechnąć się chełpliwie
-
– Słyszałeś, co zostało z tego chłopca, który tu niedaleko mieszkał? Same majteczki. – Mnie nikt tak nie podejdzie jak jego – obwieścił chełpliwie. Prawdę mówiąc, spodziewała się odpowiedzi w tym tonie.
źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004
Ponieważ młodość pełna jest rozmaitych rojeń, pomyślałem także chełpliwie, że z pewnością na dworze niezwykłego Hohenstaufa znalazłbym odpowiednie miejsce dla siebie, a moje wybitne zdolności zostałyby tam odpowiednio wykorzystane.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003
- Mnie zaś nie zadrży dłoń z toporem nawet po całym antałku najmocniejszego trunku - oświadczył chełpliwie na zakończenie.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
Przy całym uznaniu dla jego wierności zespołowi „Tygodnika Powszechnego” irytował mnie trochę, że się z tą swoją godną uznania postawą zbyt jakby chełpliwie obnosił.
źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004
Chętnie, raczej chełpliwie, mówił o sobie.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Madagaskar okrutny czarodziej, 1969
-
część mowy: przysłówek
stopień równy chełpliwie
stopień wyższy chełpliwiej
-
Zob. chełpić się