agnostycyzm

Europejczycy tracą pamięć dziedzictwa chrześcijańskiego i żyją w praktycznym agnostycyzmie, rozszerza się obojętność religijna, pustka duchowa, eliminuje się „duszę chrześcijańską”, czego wyrazem są prawa stanowione w oderwaniu od etyki tradycyjnej, sprawdzonej przez tysiąclecia.

źródło: NKJP: Romana Brzezińska: Józef zastąpił Józefa, Gazeta Poznańska, 2004-03-19

Owocem pozytywizmu poznawczego jest agnostycyzm, gdy chodzi o teorię, natomiast w dziedzinie działania i moralności - utylitaryzm.

źródło: NKJP: Józef Augustyn: Wychowanie seksualne w rodzinie i w szkole, 2008

Człowiekowi [...] trudno żyć w całkowitym agnostycyzmie i w chaosie i niezwykle łatwo jest mu ulec olśnieniu przez mit nieraz bezsensowny i nawet zbrodniczy.

źródło: NKJP: Antoni Kępiński: Melancholia, 1974

[...] niezmiernie powszechną, mimo że trudną, formą samoobrony stał się w naszych czasach agnostycyzm - pełne tolerancji uznanie, że każdy ma swoją małą prawdę, której nikomu nie wolno oceniać, bo nikt nie wie, jaka jest rzeczywistość.

źródło: NKJP: Zięba Maciej OP: Po szkodzie? Przed szkodą? : o Polsce, kapitalizmie i kontemplacji, 1996

Z agnostycyzmu płynie uprawnienie wszelkich systemów filozoficznych i politycznych. Prowadzi on do swoistej aprobaty rzeczywistości społecznej czy politycznej, do powstrzymania się przed bezwzględnym ustaleniem słuszności określonego poglądu.

źródło: NKJP: Maria Szyszkowska: W poszukiwaniu sensu życia : po co nam filozofia, 1997