agnostyk

  • książk.  osoba, która wątpi w możliwość całkowitego poznania świata i uznaje, że nie ma wystarczających podstaw do tego, aby potwierdzić istnienie Boga lub mu zaprzeczyć
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność intelektualna człowieka

    filozofia

    • konsekwentny, prawdziwy; zdeklarowany agnostyk
    • sceptyk i agnostyk; ateiści i agnostycy, wierzący i agnostycy
    • być agnostykiem
  • Jak co roku poszliśmy całą naszą rodziną czyli tato, Zosia i ja, na cmentarz, do mamy. Zapaliliśmy znicze i pomedytowaliśmy, ja i Zosia przeżegnałyśmy się na zakończenie, a tata nie, bo jest agnostykiem.

    źródło: NKJP: Maria Nurowska: Sprawa Niny S., 2009

    Dla ludzi niewierzących katolickie zasady moralne będą bardzo trudne do przyjęcia. [...] Uczciwy agnostyk czy ateista stwierdzi, że z jego punktu widzenia trudno mu przyjąć te zasady, ale jednocześnie dopuści punkt widzenia tych, którzy je głoszą i podejmują wysiłek, by wprowadzić je w życie.

    źródło: NKJP: Józef Augustyn: Rozmowy o księżach rodzinie i życiu duchowym, 2010

    W Polsce dominują katolicy, ale są i prawosławni, luteranie i inne wspólnoty protestanckie, a także ludzie niewierzący, agnostycy i ateiści.

    źródło: NKJP: Maciej Zięba: Niezwykły pontyfikat / z M. Ziębą rozmawia Adam Pawłowicz, 1997

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. agnostyk
    agnostycy
    ndepr
    agnostyki
    depr
    D. agnostyka
    agnostyków
    C. agnostykowi
    agnostykom
    B. agnostyka
    agnostyków
    N. agnostykiem
    agnostykami
    Ms. agnostyku
    agnostykach
    W. agnostyku
    agnostycy
    ndepr
    agnostyki
    depr
  • ang. agnostic

    z gr. ágnōstos 'nieznany, niepoznawalny'

CHRONOLOGIZACJA:
1900, SJPWar
Data ostatniej modyfikacji: 05.03.2015