agnostyk
-
książk. osoba, która wątpi w możliwość całkowitego poznania świata i uznaje, że nie ma wystarczających podstaw do tego, aby potwierdzić istnienie Boga lub mu zaprzeczyć
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
- konsekwentny, prawdziwy; zdeklarowany agnostyk
- sceptyk i agnostyk; ateiści i agnostycy, wierzący i agnostycy
- być agnostykiem
-
Jak co roku poszliśmy całą naszą rodziną czyli tato, Zosia i ja, na cmentarz, do mamy. Zapaliliśmy znicze i pomedytowaliśmy, ja i Zosia przeżegnałyśmy się na zakończenie, a tata nie, bo jest agnostykiem.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Sprawa Niny S., 2009
Dla ludzi niewierzących katolickie zasady moralne będą bardzo trudne do przyjęcia. [...] Uczciwy agnostyk czy ateista stwierdzi, że z jego punktu widzenia trudno mu przyjąć te zasady, ale jednocześnie dopuści punkt widzenia tych, którzy je głoszą i podejmują wysiłek, by wprowadzić je w życie.
źródło: NKJP: Józef Augustyn: Rozmowy o księżach rodzinie i życiu duchowym, 2010
W Polsce dominują katolicy, ale są i prawosławni, luteranie i inne wspólnoty protestanckie, a także ludzie niewierzący, agnostycy i ateiści.
źródło: NKJP: Maciej Zięba: Niezwykły pontyfikat / z M. Ziębą rozmawia Adam Pawłowicz, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. agnostyk
agnostycy
ndepr agnostyki
depr D. agnostyka
agnostyków
C. agnostykowi
agnostykom
B. agnostyka
agnostyków
N. agnostykiem
agnostykami
Ms. agnostyku
agnostykach
W. agnostyku
agnostycy
ndepr agnostyki
depr -
ang. agnostic
z gr. ágnōstos 'nieznany, niepoznawalny'