-
2.
żart. podniecenie seksualne i czynności zmierzające do jego rozładowania przez człowieka -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
seksualność -
- wiosenna; młodzieżowa; następna; dekadencka, dzika, niezła, obrzędowa, piekielna, wesoła ruja
- czas, okres; cykle, faza; koniec, kres; gniazda; zapach; głos; podryg; bagno rui
- mieć; czuć ruję;
-
Intuicja, węch i ruja wbijały mi w mózg z namolną natarczywością taką oto myśl, że wszystkie pozostałe kobiety mojego życia to będą duperele, sienniki, hotelowe materace i zużyte karimaty. Najważniejszą suką mojego życia będzie Amelia.
źródło: NKJP: Ałatkemis Jesse: 24 kobiety bluesa, Gazeta Wrocławska, 2002-08-16
Nie widział jeszcze ludzkiej rui. Nie widział samic kładących się na samice i samców gwałtownie walczących ze sobą o dostęp do ich ciał.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Festung Breslau, 2006
Wzrok jej natychmiast padł na Louis. Tak, on położy kres jej rui, bo Louis jest księdzem. Pod sutanną wyczuła nieustanną walkę, jaką toczył ze wściekłym popędem.
źródło: NKJP: Janusz Szpotański: Zebrane utwory poetyckie, 1990
Pewnie odczuwa aktualnie niezłą ruję, skoro napisał w zgłoszeniowym podaniu, że musi uprawiać seks trzy razy dziennie.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ruja
ruje
D. rui
rui
C. rui
rujom
B. ruję
ruje
N. rują
rujami
Ms. rui
rujach
W. rujo
ruje
-
psł. dial. *ruja 'ryczenie, ryk' > 'czas ryczenia (w okresie rui)'
Rzeczownik z przyrostkiem *-ja od psł. czasownika *ŕuti ‘ryczeć, wyć; brzęczeć, mruczeć’. Późne poświadczenie wyrazu w polszczyźnie może świadczyć o zapożyczeniu (najprawdopodobniej z ukr. rúja).