bęcwał - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. pejorat. mężczyzna uważany za postępującego bezmyślnie

Wyraz coraz rzadziej używany w języku potocznym w XXI wieku.

[bencfał]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

Cytaty

	Był on bowiem piramidalnym bęcwałem, który tak długo służył u Matejki za kapciowego, aż dochrapał się rangi oficjalnego komentatora jego dzieł, a nawet stanowiska Sekretarza Szkoły Sztuk Pięknych. źródło: NKJP:Jaroslaw Krawczyk: Jak Matejko na mydle, Gazeta Wyborcza, 1998-07-10
	Stare bęcwały wciskają zakłamane brednie! I po co ci to? Nie umiesz sama myśleć? źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Dziewczyny z Portofino, 2005
	Kolejna grupa bęcwałów z zadowolonymi minami przycinała sobie, przypalała, wypuszczała przed siebie kłęby dymu. źródło: NKJP: Piotr Siemion: Finimondo: komedia romantyczna, 2004
	Tych kilkanaście lat przed wojną musiało w sposób decydujący ukształtować jego osobowość i była to szkoła szczególna. Składała się, jak sądzę, z seansów kinowych w kinie „Palladium”, „Atlantic” czy „Apollo” (nazwy, które nie tak dawno jakiś bęcwał w felietonie telewizyjnym napiętnował jako wyraz „kosmopolityzmu”, nie zdając sobie sprawy, że są to jedne z nielicznych dziś pozostałości dawnej Warszawy)[...] źródło: NKJP: Teodor Krzysztof Toeplitz: Mój wybór : rzeczy mniejsze, 1998

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1, m2

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	bęcwał	bęcwałowie bęcwały	ndepr
M.	bęcwał	bęcwały	depr
D.	bęcwała	bęcwałów
C.	bęcwałowi	bęcwałom
B.	bęcwała	bęcwałów bęcwały
N.	bęcwałem	bęcwałami
Ms.	bęcwale	bęcwałach
W.	bęcwale	bęcwałowie bęcwały	ndepr
W.	bęcwale	bęcwały	depr

Pochodzenie

Pochodzenie niejasne. Nie przekonują rozwiązania proponowane przez autorów słowników etymologicznych (powiązanie z wyrazem bucefał 'narowisty koń' - Brückner, zapożyczenie (pierwotnie na określenie zakutego w dyby) z niem. dial. *Bandspfahl 'dyby' - Bańkowski).