-
2.
pot. istota płci żeńskiej wywołująca u mówiącego litość lub współczucie z powodu jakiejś trudnej sytuacji, w jakiej się znajduje -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
Ona też, biedaczka, owdowiała - całkiem niedawno. No, ale ma przynajmniej rodzinę, dwie dorosłe córki i troje wnucząt - nie to co on. Sam jak palec.
źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993
Odeszłam na bok i nastąpiłam na żmiję. Ona, biedaczka, nie była winna, ugryzła mnie w swojej obronie.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Hiszpańskie oczy, 1990
Widzi się, że bardzo z biedaczką krucho. Trochę chodzi, wyręcza się w kamienicy kumoszkami, które z nią mieszkają.
źródło: NKJP: Maria Rostworowska: Portret za mgłą opowieść o Oldze Boznańskiej, 2003
Jak w ostatnią niedzielę kobieta na mszy na serce zasłabła i pogotowie trzeba było wzywać, to od razu przed kościołem tłumek się zebrał, bo wszyscy chcieli zobaczyć, jak karetka przyjedzie, jak biedaczkę będą na nosze kładli, usłyszeć, co lekarz powie...
źródło: NKJP: (BAR): Salon pod gruszą Co się stało?, Dziennik Polski, 2006-08-19
Trzeba pamiętać, że to one biedaczki poniosą cały wysiłek składania jaj, a czasami i ich wysiadywania.
źródło: NKJP: Adam Wajrak: Wajrak znowu o seksie, Gazeta Wyborcza, 1999-04-02
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. biedaczka
biedaczki
D. biedaczki
biedaczek
C. biedaczce
biedaczkom
B. biedaczkę
biedaczki
N. biedaczką
biedaczkami
Ms. biedaczce
biedaczkach
W. biedaczko
biedaczki
-
Zob. bieda