-
1.c
biol. kierunek studiów w szkole wyższej poświęcony przyczynom i skutkom ruchu organizmów żywych lub ich części oraz przebiegowi poszczególnych ruchów -
Używane w nazwach własnych, np. Katedra Mechaniki Doświadczalnej i Biomechaniki Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej , Zakład Biomechaniki AWF .
-
[biomechanika], [bjomechanika], pot. [biomechanika] lub pot. [bjomechanika]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Edukacja i oświata
studia -
To mistrz świata z Paryża, trenuje w Pretorii, a trenera ma z Chicago. Można z Freitagiem porozmawiać o treningu, a jego trener, który studiował biomechanikę, interesująco naświetlał mi wiele aspektów skoku.
źródło: NKJP: Jan Otałęga: Z Bydgoszczy do Madrytu?, Dziennik Polski, 2005-01-28
Już przed mistrzostwami zaczęłam myśleć o zmianie postawy. Żeby jednak coś poprawić, trzeba bardzo dobrze wiedzieć, jak to zrobić. Jestem na etapie szukania materiałów na ten temat. Dużo pomógł mi już profesor biomechaniki wrocławskiego AWF, Stefan Kornecki.
źródło: NKJP: Dariusz Szarmach: Jednak zadowolona, Gazeta Wrocławska, 2002-07-13
Wiedza, jaką można zdobyć, studiując na Politechnice Wrocławskiej, jest interdyscyplinarna. Moja specjalność, czyli biomechanika inżynierska, stanowi ogniwo łączące medycynę z techniką.
źródło: Internet: dziewczynynapolitechniki.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. biomechanika
biomechaniki
D. biomechaniki
biomechanik
C. biomechanice
biomechanikom
B. biomechanikę
biomechaniki
N. biomechaniką
biomechanikami
Ms. biomechanice
biomechanikach
W. biomechaniko
biomechaniki
-
internac.
ang. biomechanics
fr. biomécanique
niem. Biomechanik
Od: bio- (z gr. bíos 'życie') i mechanika (zob.).