śpiewaczka - Wielki słownik języka polskiego PAN

kobieta, która zawodowo śpiewa utwory muzyczne przy akompaniamencie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

muzyka

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

zawody

synonimy:

wokalistka

utalentowana, wspaniała, wielka, wybitna, znakomita; słynna, znana; młoda; kabaretowa, ludowa; amerykańska, polska, szwedzka, włoska... śpiewaczka; śpiewaczka operetkowa, operowa
śpiewaczka i aktorka; śpiewak i śpiewaczka; tancerka i śpiewaczka
głos; kariera, sława; recital śpiewaczki
śpiewaczka występuje

	Po ukończeniu studiów Barbara Siejka wyjechała do Francji. Tutaj dzięki wspaniałemu sopranowi dramatycznemu została śpiewaczką operową. źródło: NKJP: (mt): Wtórowali sopranistce, Dziennik Bałtycki, 2000-01-03
	Z głośnika dobiegały teraz dźwięki muzyki operetkowej, nieznośnie cienki głos śpiewaczki wyciągał coraz dłuższe „och, och, ko-oo-cham cię!”, a ja czułem drętwiejącą nogę i ból lewej stopy nie dawał mi spokoju. źródło: NKJP: Paweł Huelle: Weiser Dawidek, 1987
	Całość uzupełniały wejścia ludowych śpiewaczek z Podkarpacia, które zawodzącymi głosami wyśpiewywały swój ból spowodowany cierpieniem Zbawiciela. źródło: NKJP: Magda Huzarska: Droga na Golgotę, Gazeta Krakowska, 2006-04-18
	W poziomie brzmiał jej indywidualny, świetnie wyszkolony głos, ale dopiero pion porządkował go i sprawiał, że muzyka pozwalała śpiewaczce i jej słuchaczom doświadczyć czegoś wyjątkowego. źródło: NKJP: Anna Bolecka: Concerto d'amore, 2004

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Zob. śpiewać