-
1.
drapieżne zwierzę o krępej i masywnej budowie ciała, krótkich nogach, dużej głowie i zaokrąglonych uszach, mające grube brunatne futro, jaśniejsze na głowie i po bokach, żyjące na odizolowanych terenach arktycznych i górskich -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
zwierzęta drapieżne -
Należą do rodziny łasicowatych, czyli tej samej co borsuki, rosomaki, łasice, gronostaje, sobole.
źródło: NKJP: Kazimierz Netka: Tumak-salonowiec, Dziennik Bałtycki, 1999-07-02
Skóra rosomaka jest pokryta długim, gęstym futrem o brązowoczarnym ubarwieniu z jasnymi plamami na głowie i jasnymi pasami po bokach ciała.
źródło: NKJP: Internet
Była to kraina poprzecinana labiryntem rzek i rzeczułek [...] przerzynających się przez bezkresne bagna porośnięte jedyną na świecie roślinnością, tętniące trzepotem i śpiewem nieprzebranego mnóstwa ptaków, będące siedliskiem rosomaka, bobra i łosia.
źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, Twój Styl, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rosomak
rosomaki
D. rosomaka
rosomaków
C. rosomakowi
rosomakom
B. rosomaka
rosomaki
N. rosomakiem
rosomakami
Ms. rosomaku
rosomakach
W. rosomaku
rosomaki
-
Etymologia niepewna. Zwykle przyjmuje się zapożyczenie (za pośrednictwem rosyjskiego) z fiń. rosso-maha (dosł. 'gruby (tłusty) brzuch'). Zdaniem Trubaczowa dopuszczalna jest tabuistyczna metateza pierwotnego rodzimego wyrazu *so-ro-mach(a), bliskiego niem. Hermelin 'gronostaj', litew. šarmuõ, šermuõ 'ts.'. W takim wypadku rosomacus, funkcjonujący w łacińskiej terminologii naukowej, byłby neologizmem o podstawie zach.-słow.