impromptu

  • muz.  liryczny utwór muzyczny złożony z trzech części, z których środkowa utrzymana jest w nastroju wyraźnie odmiennym od początkowej i końcowej, typowy dla romantycznej muzyki fortepianowej
  • [ęprąptü]

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność artystyczna człowieka

    muzyka

  • hiperonimy:  utwór
  • Wszystkie dzieła Chopina ułożyłem w osiem programów koncertowych. Pierwszy z nich, zbudowany zgodnie z dawną tradycją, złoży się z ballad wykonywanych na przemian z impromptu.

    źródło: NKJP: Iść za muzyką, Dziennik Polski, 1998-12-24

    Fryderyk Chopin doprowadził impromptu do symetrycznej doskonałości.

    źródło: NKJP: Internet

    Popisy wokalne wzbogacił pianistycznie [...] Andrzej Tatarski (dwa impromptu, a także serenada w opracowaniu Ferenca Liszta).

    źródło: NKJP: X: Schubertowi na urodziny, Polska Głos Wielkopolski, 2007-06-20

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: n2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. impromptu
    impromptu
    D. impromptu
    impromptu
    C. impromptu
    impromptu
    B. impromptu
    impromptu
    N. impromptu
    impromptu
    Ms. impromptu
    impromptu
    W. impromptu
    impromptu
  • fr.

CHRONOLOGIZACJA:
1896, Kurjer warszawski: książka jubileuszowa 1821-1896, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 24.11.2017