-
1.c
pot. pochodzący z miasta -
Używane często w znaczeniu 'człowiek miastowy'.
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
miasto -
- miastowy artysta, chłop, inteligent, lekarz, pan, przybysz; miastowa baba, dziewczyna, dziewucha, pani, paniusia; miastowe dziecko; miastowe chłopaki, miastowi ludzie, notable; człowiek miastowy
-
Stanisław Wyspiański w „Weselu” pokazał próbę pojednania obu stron socjalnego konfliktu poprzez małżeństwo miastowego inteligenta z chłopską córką.
źródło: NKJP: Inna zemsta, inne wesele, Polityka, 2001-07-28
Na asfalcie wypada mówić po sowiecku. Czyli po rosyjsku, a nie tam - po chłopsku. S u r ż y k, człowiek miastowy, nie uznaje gwary.
źródło: NKJP: Anna Strońska: Dopóki milczy Ukraina, 1998
Teraz miejscowi się bogacą - w dużej mierze dzięki przybyciu miastowych. Wznoszą domy wyskakujące swą skalą z tutejszej zabudowy, przesłaniające piękne widoki.
źródło: NKJP: Andrzej Osęka: Obyczaje, Gazeta Wyborcza, 1993-08-13
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. miastowy
miastowy
miastowy
miastowe
miastowa
D. miastowego
miastowego
miastowego
miastowego
miastowej
C. miastowemu
miastowemu
miastowemu
miastowemu
miastowej
B. miastowego
miastowego
miastowy
miastowe
miastową
N. miastowym
miastowym
miastowym
miastowym
miastową
Ms. miastowym
miastowym
miastowym
miastowym
miastowej
W. miastowy
miastowy
miastowy
miastowe
miastowa
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. miastowi
miastowi
miastowe
miastowe
D. miastowych
miastowych
miastowych
miastowych
C. miastowym
miastowym
miastowym
miastowym
B. miastowych
miastowych
miastowych
miastowe
N. miastowymi
miastowymi
miastowymi
miastowymi
Ms. miastowych
miastowych
miastowych
miastowych
W. miastowi
miastowi
miastowe
miastowe
-
Zob. miasto