bubek
-
pot. pejorat. osoba wzbudzająca niechęć mówiącego przez swoje zachowanie, często wskazujące na to, że uważa się ona za ważniejszą lub lepszą od innych
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
- nadęty, zarozumiały bubek
-
Ten nadęty bubek [...] nie zrobi ze mnie gnębionej poczuciem winy wszetecznicy.
źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia na rozdrożu, 2008
To niemożliwe, że jego życie zależy od tego obcego faceta. Zadowolonego z siebie, bogatego bubka, który pewnie gra w squasha [...] i odbiera genetycznie udane dzieci ze szkoły społecznej.
źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005
Nie jestem wcale gorsza od tych zawodowych bubków, którzy bawią się w politykę.
źródło: NKJP: Kazimierz Sikorski: Cycatka chce rządzić Nevadą, Super Express, 2006
Jak mamy pokazać tym bubkom z Warszawy, że już finansowo nie dajemy rady?
źródło: NKJP: Jarosław Włostowski, Bartosz Życiński: Kombajny jak szlabany, Dziennik Bałtycki, 1998-08-06
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bubek
bubkowie
ndepr bubki
depr D. bubka
bubków
C. bubkowi
bubkom
B. bubka
bubków
N. bubkiem
bubkami
Ms. bubku
bubkach
W. bubku
bubkowie
ndepr bubki
depr -
niem. bube 'chłopiec, łobuz'