bubek

  • pot.  pejorat.  osoba wzbudzająca niechęć mówiącego przez swoje zachowanie, często wskazujące na to, że uważa się ona za ważniejszą lub lepszą od innych
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

    • nadęty, zarozumiały bubek
  • Ten nadęty bubek [...] nie zrobi ze mnie gnębionej poczuciem winy wszetecznicy.

    źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia na rozdrożu, 2008

    To niemożliwe, że jego życie zależy od tego obcego faceta. Zadowolonego z siebie, bogatego bubka, który pewnie gra w squasha [...] i odbiera genetycznie udane dzieci ze szkoły społecznej.

    źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005

    Nie jestem wcale gorsza od tych zawodowych bubków, którzy bawią się w politykę.

    źródło: NKJP: Kazimierz Sikorski: Cycatka chce rządzić Nevadą, Super Express, 2006

    Jak mamy pokazać tym bubkom z Warszawy, że już finansowo nie dajemy rady?

    źródło: NKJP: Jarosław Włostowski, Bartosz Życiński: Kombajny jak szlabany, Dziennik Bałtycki, 1998-08-06

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. bubek
    bubkowie
    ndepr
    bubki
    depr
    D. bubka
    bubków
    C. bubkowi
    bubkom
    B. bubka
    bubków
    N. bubkiem
    bubkami
    Ms. bubku
    bubkach
    W. bubku
    bubkowie
    ndepr
    bubki
    depr
  • niem. bube 'chłopiec, łobuz'

CHRONOLOGIZACJA:
1900, Bańk
Data ostatniej modyfikacji: 13.07.2017