dziedzic

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

2. ziemianin

  • 2.

    właściciel majątku ziemskiego w dawnej Polsce
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Finanse

    własność


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    stosunki, grupy i organizacje społeczne


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Tradycja

    świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

    • młody, stary; dawny, niegdysiejszy, ówczesny; miejscowy; możny; polski dziedzic
    • pan dziedzic
    • jaśnie dziedzic
  • Kapliczka była inna. Obecna powstała stosunkowo niedawno, jako wotum miejscowego dziedzica, za szczęśliwy powrót córki, zabranej przez Niemców w czasie I wojny.

    źródło: NKJP: S.Żagiel: Legenda pustelni, Tygodnik Ciechanowski, 2004-11-06

    Przyjęcie nowelizacji w jej obecnym brzmieniu będzie oznaczało akceptowanie przez Sejm stworzenia w Najwyższej Izbie Kontroli feudalnych stosunków, takich jakie panowały na wsi w średniowieczu, kiedy to chłop był przypisany do ziemi, a jego ostatecznym panem i sędzią był dziedzic.

    źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 19.03.1997

    Na wiosnę poszliśmy pracować do majątku u dziedzica Gniazdowskiego, to się pracowało od 5-tej rano do zachodu słońca.

    źródło: NKJP: Michał Komar: Bestiariusz codzienny, 2003

    Pierwszym celem chłopów był dwór Denkerów. Za pomocą cepów oraz wideł zabito dziedzica i jego syna - także uczestnika powstańczych przygotowań - a także bawiącego u nich właściciela majątku w Różance Aleksandra Zdzieńskiego.

    źródło: NKJP: (HAUS): Przeszłość nie ciąży kamieniem, Dziennik Polski, 2001-03-28

    Tam z kolei rezydował w maleńkim dworku pan dziedzic Libiszowski, straszny karciarz, hulaka i utracjusz [...].

    źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Lala, 2006

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. dziedzic
    dziedzice
    rzadziej dziedzicowie
    ndepr
    dziedzice
    depr
    D. dziedzica
    dziedziców
    C. dziedzicowi
    dziedzicom
    B. dziedzica
    dziedziców
    N. dziedzicem
    dziedzicami
    Ms. dziedzicu
    dziedzicach
    W. dziedzicu
    dziedzice
    rzadziej dziedzicowie
    ndepr
    dziedzice
    depr
  • psł. *dědiťь 'potomek dziadka, spadkobierca po dziadku'