prognostyk - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

coś, na podstawie czego można przypuszczać, jaki będzie dalszy rozwój zdarzeń

D. Ms. W. lp wymawiane: [prognostyku] lub [prognostyku], M. B. W. lm wymawiane: [prognostyki] lub [prognostyki].

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

wytwory działań intelektualnych człowieka

	synonimy:	przepowiednia wróżba
	hiperonimy:	zapowiedź

	Od najdawniejszych czasów zabarwienie tarczy Księżyca traktowano jako prognostyki pogody [...]. źródło: NKJP: Jarosław Włodarczyk: Wędrówki niebieskie czyli Wszechświat nie tylko dla poetów, 1999
	[...] stopniowe odbudowywanie czy raczej budowanie od podstaw tradycji biznesów rodzinnych w Polsce stanowi dobry prognostyk dla tworzenia się bardziej sprzyjającej przedsiębiorcom kultury. źródło: NKJP: Beata Glinka: Kulturowe uwarunkowania przedsiębiorczości w Polsce, 2008
	Po porażce 0:1 w Wiedniu wicemistrz Polski uległ w Warszawie Austrii 1:3 (to fatalny prognostyk przed meczem reprezentacji). źródło: NKJP: Bogusław Kukuć: Już bez Wisły i Legii!, Dziennik Łódzki, 2004-10-01
	Odrębną dziedzinę łowiecką stanowią przesądy, związane z prognostykami dobrego lub złego szczęścia na łowach. źródło: NKJP: Internet
	[...] prognostykiem tendencji w budownictwie jest wielkość sprzedaży cementu, który wykorzystuje się w pierwszej fazie budowy. źródło: NKJP: Magdalena Nagórska, PAP, CNN: Marazm pod wiechą, Życie Warszawy nr 7/01, 2002

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

	+	prognostyk	+	(CZEGO)
	+	prognostyk	+	(dla CZEGO)