bufon
-
książk. pejorat. osoba, która swoim zachowaniem pokazuje, że uważa się za ważniejszą i lepszą od innych
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- nadęty bufon
-
Przecież to straszny arogant i bufon! Wszystkie swoje opinie wygłasza autorytatywnym tonem, nie daje innym dojść do słowa i całym swoim zachowaniem podkreśla, że jest pępkiem świata.
źródło: NKJP: Jacek Kwosek, Agnieszka Budzyńska-Daca: Erystyka, czyli o sztuce prowadzenia sporów, 2009
Przeciwnicy wytykali, że stawia sobie pomniki za życia, że jest bufonem i megalomanem.
źródło: NKJP: Ja na pomniku, Gazeta Krakowska, 2004-07-06
Byłam duszą każdego towarzystwa, przyćmiewając największych nudziarzy i bufonów.
źródło: NKJP: Hanna Samson: Wojna żeńsko-męska i przeciwko światu, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bufon
bufoni
bufonowie
ndepr bufony
depr D. bufona
bufonów
C. bufonowi
bufonom
B. bufona
bufonów
N. bufonem
bufonami
Ms. bufonie
bufonach
W. bufonie
bufoni
bufonowie
ndepr bufony
depr -
fr. bouffon 'błazen (w teatrze); śmieszek, kawalarz'