bufonada
-
książk. pejorat. sposób zachowania dowodzący, że ktoś uważa się za osobę ważniejszą i lepszą od innych
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
antonimy: skromność
-
Atmosferę tego mieszkania dwojga niezwykłych ludzi przenikał duch prostoty i serdeczności. Choć to właśnie bardziej onieśmielało zwykłego śmiertelnika w spotkaniu z wybitnością niż nadęta pycha i bufonada.
źródło: NKJP: Znakomity uczony, Gazeta Wyborcza, 1995-10-27
Nie muszę jeździć mercedesem. Ludzie nie znoszą bufonady i przepychu.
źródło: NKJP: Agata Pustułka-Sosnowiec: Był zawsze blisko ludzi, Dziennik Zachodni, 2008-10-08
[...] przeprowadzał wywiady głównie ze znanymi, nieświadomymi podstępu postaciami polityki i show-biznesu, obnażając ich nadęcie i bufonadę.
źródło: NKJP: Tomasz Zalewski: Kazach w Ameryce, Polityka, 2006-11-25
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bufonada
bufonady
D. bufonady
bufonad
C. bufonadzie
bufonadom
B. bufonadę
bufonady
N. bufonadą
bufonadami
Ms. bufonadzie
bufonadach
W. bufonado
bufonady
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. bufon